زمونگ په زړونو کي سلگۍ پرتي وي

ګلګون بدن دي يوړلو په وينو رنګ جانانه

چي ميدان ته دا تنکي ابابيل راشي

چي ستا په نرمو شونډو سلګکۍ تله او راتله

ټول زخمي زخمي يي چاويشتلی يې

مينو زړونو ته تسل بښي شيرينه دامي د جانان مدينه

نور سه په زړه نلرم سر مي د ارمان چي وای

تنها ژړيږم له ژړا تر بهير مل مي نشته

د هجر حال بدرګوم

دنيل مسته ټپه شه

ليمو کي دي ساتمه

ووطنه ورانه جوړیګي کله

په دي جهان کي لکه ستوری ځليدلی

د هيلو مست سينګار ده

دميوند غزا او جنګ له درپه يادکړه

ګرزم زخمو ته د وطن مي ټکورونه ګورم

که الله اکبر چيغه له څوکو د پامير ده

درغلل پاميره کاروانونه اميدو سره

ليونتوب موکړي ستومانه زولني