Noor da Hera

Prigda Chi da Num Di

Naray Ghundi Yaw Dard

Baram Di Lwar Sha

ډيري شپي مي ستا ياد ته سهاري کړي

ستا د بيلتون په اور پاخه

ستا د عشق دوهم نوم دی

خاوره دي تعرض ده

ته زما د تاندو هيلو ارغوان يې

لپو د کچکول کی می رڼې اوښکې راوړي دي

اخ پوهېدم چي بېلېدم ويلي کېدم چي بېلېدم

د ش.هادت په خوب خوماروې ما ونه پيژندې

زه د لمر تندي وهلی يم د سېوري حقدار ته يې

ستا په خمار حسن غزل لکه ګل

ښکل دي کړم راخپل دي کړم ته چيرته وي

عشق خو فقط ربه بس له تاسره پکار وو

لکه سلګۍ د وخت له شونډو مروره لاړم

تر رڼاوو له تورتم ده څومره لاره ؟

ستا د موسکا شور وو غرونه غرونه دريابونه شول

خير دی کړاو د بیلتانه به دي نور مونګ وګالو

د واک چوکۍ باندي جليسه واوره

کړه مي سم په سمه لار توبه توبه

ټول د يو رنګين ګلبڼ سره او سپين ګلونه يو

څادر دي لنډ مه شه نظر دي يو په ځان مه شه

د تکبير انګازو بيا نيولي فضا

هدف مو رضا د رب الودود

ګرانه وطنه ورک زړګۍ دي بيا ګوګل ته راځي

ته ښايسته يې ګل بدنه

ته موسا زه دي هم سا

حسبنا الله ونعم الوکيل

ده عجيبه کارناما نه تعبيريږي

زيری مي درباندي

ستړی نه يمه خمار

ښه حقدار د قرابت ده

فتحه په مونګ راغله

ورک زلمی پیدا کړه

يواځي وم ستا ياد مي لوست

زړه مي سپوږمۍ او ستا يادونه لکه ستوري

چي په اوښکو کي لمبلي دي

چي د عشق فلسفه مي

د ژوند کتابه کي د وير بابه

دانه دانه په اوښکو کي رانجه

دمیني ډیوه بله کړه په لاره ځه تیاره

زه یم هیڅ له هیڅ هم کم

شکر خدايه کرکه له الحاد کوي

فضل او کرم دي

له ښکلاوو دي ډکه ښه

تا په مونګ ننګ کړی خوپه تاننګ ونکړوچا